Eburon, wijn uit… Tongeren

Belgische wijn? Rode wijn! Eerste gedachte: het zal niets zijn, dat kán niets zijn. Ja, als het klimaat nog een tijdje opwarmt. Pas dan. Ik denk even klimaatneutraal, spoel mijn vooringenomenheid door de gootsteen en ontkurk de fles vermeend objectief. Witte wijnen kan nog, maar rood?

“Proeven?”, vraagt Frank van Het Wijnhuis.
Ik wals de wijn door het glas als in een centrifuge en de wijn kijkt mij beledigend aan, tòch bereidt om mijn neus in het glas te verdragen. Klopt het wat ik ruik? Een Pinot Noir uit België? Een tikkeltje licht van kleur, maar toch.

Vervolgens sta je een tikkeltje versteld van het feit dat de neus wel heel prettig is. Als de Pinot Noir uit Tongeren, jawel Tongeren, mijn tong ontmoet, is dat een bijzonder moment. Misschien het moment van wat verbijstering. Nog even walsen, een teug en Frank glimlacht. Het smaakt! Niet vol, maar aangenaam licht en uiteraard geschikt bij kip of vlees, maar ik durf hem ook naast een bord met een heerlijk stukje kabeljauw te zetten.

De afdronk is een kronkelweggetje dat relatief snel verdwijnt in de mist. Weer even walsen, ruiken, proeven en verwondering. De Eburon is niet lekker omdat hij toevallig uit België komt en profiteert van mijn chauvinisme voor mijn tweede vaderland, het is gewoon een verdomd goede wijn. Met de nadruk op verdomd.

Onderstaand een screenshot, want ik een link gebruik, is die vroeg of laat verdwenen. De beschrijving is ook mooi en uiteraard net zo subjectief als die van mij. Zij moeten er van leven, ik leef er beter van. Qua prijs vind ik de Eburon nogal stevig. Of er een tweede flesje komt, is de vraag. Maar ach, Het Wijnhuis heeft oneindige rijen met de mooiste wijnen. Proberen zou ik zéker doen, want Eburon verrast en laat Frank glimlachen.